Lucky 7th in Bastogne 9-11 dec 2011

Door Frank van Otterdijk

Op 9 december mochten we eindelijk weer onze tassen achter in de auto gooien.

Deze keer niet in de groene wagen maar in een personenwagen. Want we zouden vertrekken met maar twee Dodges om het een ‘low budget’ weekend te houden. De 6×6 van Moors volgeladen met mensen en de 4×4 van Jacques volgegooid met tassen. Na onderweg een paar keer gestopt te zijn om te plassen, eten of van chauffeur te wisselen kwamen we dan toch aan in Bastogne. De een nuchterder dan de ander. We gingen eerst nog even eten inkopen zodat de chefs ‘s avonds lekker voor ons konden koken. Uiteindelijk zijn we op weg gegaan naar ons huisje waar Edie en Arno de kachel al aangestookt hadden.LEKKER!…. vooral voor sommigen die het koud gehad hebben achter in de Dodge.

Nadat iedereen zijn of haar bed opgemaakt had konden we dan even lekker zitten op een zachte ondergrond.

Het was de bedoeling om dit weekend een ‘low budget weekend‘ te noemen, maar toen we ‘s-avonds bij elkaar aan tafel zaten begon het voor sommige te kriebelen om naar het centrum van Bastogne te gaan.

Nadat Jop aangeboden had om te bobben trokken de meeste de jas aan om weer lekker de kou in te gaan. Eenmaal aangekomen in het oudste café van Bastogne bestelden we op aanraden van Ruud een mooi glas Airborne Beer. Naderhand gingen we een paar deuren verder naar café Dakota.

Het is inmiddels zaterdag ochtend rond een uur of veel te vroeg. Iedereen opgestaan en klaar voor vertrek, behalve Piet want hij was niet zo fit (volgens mij niet van ‘t bier want hij was er de vorige avond niet bij). We reden een beetje rond om te kijken wat er allemaal te doen was in en rond Bastogne. Onderweg is Jacques nog zo lief geweest om een paar Nederlandse lifters mee te nemen die we afgezet hebben een paar kilometers verder, waar we gestopt waren omdat we in de bossen een paar re-enactors zagen. Gek genoeg in een Amerikaans pak maar niet te verstaan als Amerikaans, of eigenlijk helemaal niet te verstaan. Maar met handgebaren kom je een heel eind. Dus onze gasten besloten om hier te blijven en wij konden weer verder. Toen we terugreden kwam de Dodge voor ons tot stilstand, de laadklep open dus wisten wij dat we er waren. Wij als tweede auto wisten niet waar we waren maar toch! Ruud liep al heel blij naar een display aan de kant van de weg. Een groene tent, een priester en toen zag ik het, het was Ronnie van de Rooie Pony‘s. We waren bij het jaarlijks hoofdkwartier van de “Red Horses” aangekomen. Dus moesten we wel even bijbuurten en kijken hoe goed zij het hadden. Samen zaten ze in een houtzagerij lekker aan het ontbijt en konden wij even kijken wie er van hen bij waren. Al snel misten we Joep. Hij lag nog lekker te slapen, en dan kunnen wij het natuurlijk niet laten om even te laten weten dat we er zijn. We wisten al dat we bij dat bed moesten zijn met de smerigste schoenen, want hij had de dag ervoor vastgestaan met z’n jeep in de modder. Nu Joep wakker was konden wij weer verder. Ditmaal te voet, want in het dorp was nog genoeg te beleven.

De ene display na de andere. Een veld hospitaal in de kerk bewaakt door een roadblock. Heel mooi opgezet allemaal. Nadat onze wandeling er weer op zat konden wij weer verder met de wagens. Na onderweg gestopt te zijn in de bossen van Foy kwamen we aan bij het Bastogne monument. Dit moesten we natuurlijk allemaal even bekijken want de meesten van ons waren hier nog nooit geweest, waaronder ikzelf. Een groot monument in de vorm van een ster.

Helaas waren ze het museum dat er naast stond nog flink aan ‘t verbouwen.

Nadat we terug kwamen in onze krib had Piet de kachel al heerlijk warm en de tafel al gedekt, zodat we meteen aan konden vallen en daarna weer weg, want er was nog genoeg te zien. Piet voelde zich al weer een stuk beter en sloot zich weer aan bij de groep. Meteen het eerste zandpaadje was het raak. Smal, modderig en van allebei de wagens het linker achterlicht eraf (waarschijnlijk door ‘t zelfde gat). Maar het was wel mooi. We kwamen aan op de kazerne waar ‘t groen zag van de wagens. Hier hebben we de middag verder doorgebracht want er was zoveel te zien. Buiten allemaal wagens en binnen een groot gedeelte ingericht als museum en natuurlijk kon je hier ook weer wat spullen kopen. Helaas moesten we weer terug om voor het avond eten te zorgen.

Nadat sommige van ons hun avonddutje hebben gedaan konden we weer gezellig het centrum van Bastogne onveilig maken. Deze keer zou Harm wel bobben en zouden we meteen naar café Dakota gaan. Nu bleef niet iedereen de hele avond bij elkaar want voor sommige was ‘t een beetje te druk dus die zochten een rustiger plaatsje op in een andere kroeg.

Ook Jop had ‘t even gehad in de kroeg dus die ging even een ommetje maken in het centrum. Hier zag hij een paar mensen flink aan ‘t klunzen zoals hij ‘t zegt om een M8 Greyhound te starten. Nadat hij er na een half uur genoeg van had ging hij zich er maar eens mee moeien en kreeg hij dat ding aan de praat. Na een mooie beloning van €100 besluit hij maar om weer de kroeg in te gaan.

Een paar uur later besluiten we om onze jassen te zoeken. In die berg van groene jassen moesten we zoeken naar alles met een 7 erop.

Inmiddels alweer zondag en moesten we onze tassen inpakken om naar huis te gaan. Weer even lekkere gehaktballetjes in Baraque Fraiture gegeten zoals we dat wel vaker doen. Daarna moesten we echt afscheid gaan nemen van Arno en Edie want zij gingen met de personenwagen weer naar huis. Ook wij konden meteen vertrekken.

Het was een zeer geslaagd weekend en volgend jaar ben ik zeker weer van de partij. Waarschijnlijk is ‘t dan echt mijn verjaardag daar en deze keer zal ik er voor zorgen dat we ‘t bier ook in een glas krijgen.