Verslag BMVT Winter Rally 2008

Door Rinus van Otterdijk 2008.

Vrijdag 15 februari 10 uur aankomst bij de familie Moors in Heusden, het verzamelpunt voor de reis naar de Winterrally van de belgische vereniging BMVT in Houffalize.

Het is voor mijn zoon Frank en mij de 1e keer dat we een weekendje meegaan, dus we zijn langs de foerier geweest en hebben ons helemaal in het nieuw gestoken (Frank wat uitgebreider dan ik). De Jeep, Dodge, GMC-C.O.E en Corbitt worden naar buiten gereden en de bagage wordt ingeladen. Inmiddels is Henk met zijn GMC gearriveerd zodat Joop zijn bagage kan inladen en na een bakje koffie vertrekken we via de A2 richting de eerste stop in Maastricht.

Maar vlak voor Maastricht, als we bij Meersen de helling afrijden, horen we iets tikken, wat na een paar minuten overgaat in een luid TAK-TAK-TAK, dat weer eindigt met een doordringende rubberstank en een wolk stoom. Dan maar op sleep achter de Corbitt van Harm, naar een even verder gelegen parkeerplaats in Maastricht. Dan volgt een waar teamwork van onze monteurs en binnen een uur zijn we weer op pad. Na Maastricht verlaten we de snelweg en volgen de toeristische route, hellingen op en af naar het zuiden.

De volgende stop is bij de watervallen van Coo, waar we meteen de aandacht trekken van enkele nederlandse toeristen die geinteresseerd een praatje komen maken. We vervolgen de reis richting Baraque de Fraiture waar we een bezoek brengen aan het nieuwe monument en de plaatselijke frituur. Laat in de middag arriveren we bij ons hotel in Houffalize, daar treffen we de ontbrekende Lucky Seventh deelnemers Francien, Jan en Dustie, die met hun personenauto zijn gekomen. We gaan inchecken en beginnen met het verkennen van het hotel, wat al snel eindigt in de bar.

‘s-Avonds krijgen we een uitgebreid koud buffet en ruim voldoende drank, wat we na het eten voortzetten in de bar voor een gezellige avond, waar we ook contact maken met de andere deelnemers.

Zaterdag is het rond 8 uur weer opstaan en na een goed ontbijt gaan we de auto’s rijklaar maken. Warmdraaien, ijskrabben,  en een ongelukkige belgische truck aanslepen.

We stellen ons groepje van 5 wagens op voorbij het hotel, waar we nog even een gespek  aanknopen met een britse Arnhem-veteraan die trots zijn parabrevet showt van zijn tandemsprong in 2007 en gaan van start, Marny en Ruud als onze scouts weer voorop in de Jeep met Jan achterin. Na een paar honderd meter heeft Piet in de GMC-C.O.E. problemen met het omschakelen op LPG en gaan we hortend en stotend een helling van 15 % op. Piet weet hoe hij met de GMC moet omgaan en spreekt hem “opbeurend” toe. Gelukkig weten we de top te bereiken en stoppen om e.e.a. te controleren.

Omdat inmiddels de handrem ook niet meer werkt krijg ik als bijrijder de opdracht om het blok achter het wiel te leggen. Weet ik veel wat er bedoelt wordt, maar tijd voor uitleg krijg ik niet, Piet springt uit de GMC, die teruguit rolt en knalt tegen de Dodge van Adrie en Frank achter ons. Intussen weet ik wat het blok is en dat ik ternauwernood aan het vuurpeloton ben ontsnapt. Ook dit probleempje wordt gefixed en nu kunnen we verder gaan genieten van de perfect met gele pijltjes uitgezette route langs prachtige wegen en diverse monumenten in de Ardennen. We hebben een stop in Baugnez bij Malmedy, waar we koffie drinken en een bezoek brengen aan het museum, wat zeer de moeite waard is.

Onderweg heb je maar weinig zicht op de overige, meer dan 100, voertuigen van deelnemers uit landen van Frankrijk tot Denemarken, Engeland tot Duitsland en alles daartussen. Prachtige GMC’s, Dodges, Jeeps, motoren, Autocars, een halftrack, een Ward Lafrance en ook speciaal voor mij, de britse Bedford MWD en een Chevrolet HUP.

Aan het einde van de middag zijn we weer terug bij het hotel, waar we ons wat opfrissen en daarna aantreden voor een zeer goed verzorgd diner.
Daarna volgt de prijsuitreiking in het auditorium, waar iedere deelnemer nog een aandenken krijgt. Na afloop betrekken we onze plaats weer in de bar en de jeugd gaat gezellig doorzakken in de disco van het hotel. Wij als ouderen en dus verstandiger gaan tijdig rusten, maar de discogangers gaan door tot in de kleine uurtjes (of is het vroege morgen?). Ze schijnen toen nog even een kamer aangepast te hebben om wat comfortabeler te kunnen slapen. Met z’n drieën op een 2 persoonskamer.

Zondagmorgen weer tijdig iedereen wekken, wat voor sommige discogangers wel wat vroeg was. Ontbijten en ons weer opmaken voor een rit richting Luxemburg.

Hieraan gaven we onze eigen interpretatie door zelf maar een route te verzinnen via Troisvierges, Wilz, Bastogne en weer terug. Ook vandaag waren de weergoden ons weer goedgezind met alweer een frisse maar zonnige dag. Als laatste krijgen we nog een heerlijke maaltijd aangeboden in het hotel, waarna we onze bagage in de auto’s hebben geladen.

We hadden al afgesproken om de retourreis via de snelweg te rijden, wat in tijd een stuk sneller is, zodat we na nog een koffie-stop bij Sittard net voor donker weer in Heusden arriveerden. Snel nog de  bagage uitladen, auto’s in de garage en moe maar voldaan weer naar huis.

Terug kijkend op dit onvergetelijke week-end is de conclusie dat de sfeer en teamgeest enorm goed is en dat de tijd is omgevlogen. Iedereen, deelnemers en organisatie,  petje af voor jullie en bedankt.